I kap(ítuli) Sva hefr Søgo þ(ess)a, a(t) á þ(ei)m tímu(m) s(em) m(ar)g(ir) Stólk(on)g(ar)fylkis kongar v(or)o í Norvegi, Danm(or)co o(c) Svíþjóþ, g(jỏr)þost m(ar)g(ir) Hỏfþíngj(ar)÷ o(c)÷ st(or)mektug(ir) Herr(ar)÷, Greif(ar) oc J(ar)l(ar), s(em) bruto s(ic) t(il) r(ic)ja o(c) landa, h(er)juþo sva v(el)jafnvel á vetr(om) s(em)og sumr(om), o(c) ỏbluþo sér sva fjár o(c) frægþafrægdar. A m(ed)al þ(ess)ara o(c) þ(ví)líkra÷ v(ar) ein(n) m(ic)ils v(er)þrháttar K(ón)gr, s(em)er Olafr h(ie)t, h(ann) v(ar) ólatastihinn ólatasti t(il) b(ar)daga, ỏr af fé v(it) vini sína, en(n) str(an)gr o(c)÷ hefnigj(ar)nhefndargiarn v(it) Ovini; h(ann) r(ac) af r(ic)j(om)riki m(ar)ga K(on)ga o(c) hỏfþíngja, o(c) hafþi vetrseto í Norvegi, sérdeilis÷ á Háloga l(an)di, þ(ar) sat K(ón)gr optast. K(óngr)hann átti ij systr, s(em) fram(m) t(óc)o ỏll(om)÷ ỏþr(om) mey(om), a(t) kost(om) o(c) qven(n)príþi, hyggind(om) s(em)og h(an)dvirþ(om)haminguhandyrdumhandiþnum,¹¹ An example of an archaic word handvirði (neuter noun), registered in OH from the 17th cent.; the variants handiðn (feminine noun) registered from 18th-20th cent., and handyrð (feminine noun) registered from 17th-19th cent. In Blöndal's dictionary, handvyrðir is a synonym of hannyrðir, which is translated as female handicraft (Da. kvindeligt håndarbejde). á millum Vícr o(c) Hálogal(an)ds, h(ie)t ỏn(n)r Dagný e(n) ỏn(n)r Svanhvít; Svanh(vít)hún b(ar) af systr sin(n)i ofum ²² An archaic use of the preposition of with acc., which has the same meaning as um. flesta luti, þó v(or)o báþ(ar) hin(ar) tignarl(e)gostotiga[?]glegustugörfilegustu Jómfrúrmeýar. Tveir b(ræþ)r v(or)o m(eþ) K(óngi) er h(ann) h(afþi) mest(ar) mætr á, o(c) h(ie)t ein(n)hiet annar Bíldr, e(n) an(n)(ar) Vole, þ(ei)r v(or)o full(ir) fjỏlcíngisfjólkingis og, galdra o(c) g(jỏr)nínga÷, íllsko÷ o(c) und(ir)f(ỏr)ulh(ei)ta÷og undirfỏrulir; þ(ei)m q(vo)mokomu þeim fá(ir) lut(ir) óv(or)om, o(c) íllt lỏgþo þ(ei)r t(il) fleyrstra mála. Maþr n(oc)r bjó í nálægþ K(ón)gi, er Greipr h(ie)t, h(ann) v(ar) auþugr a(t)af fé, o(c) hin(n) gỏfgasti af bænd(om)gófugastr bondi þ(ar) of pláts÷þar um plátss; h(ann) v(ar) qvæntr m(aþr) o(c)hann átti d(óttur) Hróks hins Svarta, er Vallaug h(ie)tVallaug hét /:al: Gunnlod :/ modir hennar Brinhildur dottir Haka konungs i SkáneyVallaug (alii Gunnlỏd :) móþir hennar var Brynhildr dóttir Haca konungs á Skáneý, hún v(ar) qven(n)kostr e(n) betstivænsti, o(c) v(el) a(t) sér ofum m(ar)ga luti. Greipr un(n)i kono sin(n)i m(ic)it, o(c) ól v(it) hen(n)i ix suno; h(ie)t ein(n) Héþin(n)Haki, an(n)(ar) HaciHedinn, þriþji Gautr, fjórþi Hỏgni, fim(m)ti Þrỏstr, sjỏtti Angantýr, sjỏundi LogiLodinn, áttundi Helgi, níundi Hrómundr, h(ann) v(ar) eldstr þ(eir)ra b(ræþ)ra o(c) hin(n) frægasti m(aþr) at Folio 107r hreysti o(c) ỏll(om) fræcleicaóllum jþrottum og hreisti, sva h(ann) b(ar) l(an)gt af m(ỏnnom) þ(ar) í byggþ(om)sveitbigdum, þ(ei)r b(ræþ)r all(ir) v(or)ovoruvoru allir af alþýþo kallaþ(ir) Hróc(ar)kalladir þar i bigdum af óllum Hrokaraf alþíþo Hrókar kallaþir, þ(ví) þeir v(or)o af Hrócs ætt q(vo)mn(ir). Hrómundr v(ar) bj(ar)tr á hár, hýr í t(il)liti, e(n)og sn(ar) í aug(om), breiþr á h(er)þ(ar) o(c)en st(or)m(enn)istórmikill a(t)í vexti, h(ann) gaf s(ic) alldrei f(yrir) und eþr ákomo, o(c) v(it) enga æþru v(ar) h(ann) kéndr; þ(ei)r b(ræþ)r h(an)s v(or)o o(c)÷ all(ir) m(ic)l(ir) m(enn)mikilmenni t(il) allra m(an)(n)burþahreisti.

II kap(ítuli) Þat v(ar) einusin(n)i s(em) opt(ar)÷, at Olafr K(ón)gr lætr blása t(il) h(er)f(er)þ(ar), heimt(ir) sam(an) liþ sitt, o(c) segistqvaþst vilja h(afa) h(er) úti, ept(ir) v(an)a sín(om), a(t)og ávin(n)avinnaava[?] sér o(c) kỏpp(om) sín(om) kost o(c) uppheldi, sva frægþ af f(ar)a megifara meigi frægd affrægd af fengist, e(n) óhróþr niþr leggjast, dreif nú t(il) K(ón)gs fjỏldi af fólki÷fólks or ýms(om) átt(om)lóndum, heldr þá÷ K(óngr) þeg(ar) á haf m(eþ) m(ỏr)g(om) t(il)faung(om). M(aþr) v(ar) sá÷ m(eþ) Ol(afi) K(óngi) s(em)er Kári h[ie]t, h(ann) v(ar) ágjætiságjætr m(aþr) a(t) ỏll(om) drengscap, h(ann) v(ar) fóstbr(óþir) Hrómund(ar) o(c) ástfólgin(n) vinr; br(óþir) h(an)s h(ie)t Ørnólfr, o(c)hann v(ar) m(aþr) fræcin(n). Kári v(ar) ramr a(t) abli, han(n)og stóþ jafn(an) í Kóngsins eyrind(om), o(c)hann v(ar) stafnbúi han(n)s. Nú s(em) K(óngr) v(ar) á haf sigldr, g(jỏr)þost h(ono)m óhagstæþ(ir) vind(ar)óhagstædr vindr, sva K(óngr) hlaut a(t) halda austrvard ad sig hallda t(il) Svíþjóþ(ar)Svijþjodar austr, o(c) a(t) eino qveldi sigldo þ(ei)r und(ir) Ey(ar) þ(ær) er Ulfaskér h(ei)taheita Elfar skier, þ(ar) létto þ(ei)r atkér(om)atkér síga, o(c) t(óc)o náþ(ir). Þá m(ælir) K(óngr) v(it) Kára: nú skulot þit b(ræþ)r g(an)ga á l(an)dganga hier á landa land ganga o(c) þv(er)t yf(ir) þ(ess)a eyo s(em)er v(it) er(om) v(it)ad komn(ir), o(c) vita hv(or)t þ(ér) v(er)þ(it) e(ck)i v(ar)ir v(it), a(t)÷ vícíng(ar) nein(ir) séoneina vijkingavijkingar seu hino megin(n) Ey(ar)in(n)(ar). Kári m(ælir) sva skul(om) v(it) g(jỏr)a s(em) þér t(il)mælit, Herra!herra segir hann t(ac)a þ(ei)r b(ræþ)r vapn sín o(c) g(an)ga á l(an)d upp÷ o(c) yfir eyona, o(c) s(em)er þ(ei)r q(vo)mo á ham(ar) n(oc)orn, sjá þ(ei)r vjvij h(er)scip ligg(ia) und(ir) Eyun(n)i, m(ic)itmjóg st(or) o(c) skrautl(e)g, þó b(ar) þ(ar)÷ eitt af ỏll(om), þ(at) v(ar) dreci sva vegl(e)grmikill og vænlegr, a(t) Kári þóktist ei an(n)(an)÷ slíc(an) sjeþ h(afa), Folio 107v h(ann) v(ar) scygþr o(c) scorin(n) stafna á mill(om). Kári settist niþr o(c)÷ qv(aþ) m(ar)g(ar) vísr af ágæti scip(an)askipsins; síþ(an) kallaþi h(ann) t(il) þ(eir)ra er láo f(yrir)fijrir láu, o(c) spyr hv(or)j(ir) v(ær)o?hvór fijrir væri sá nemndi s(ic) er f(yrir) þ(ei)m v(ar) o(c) sagþistkvadst Hraungviþr h(ei)ta; Kári þóktist e(ck)i sjeþ h(afa)hafa sied sva gild(an)gildari þussa o(c) íllúþl(e)griilludligann s(em)enn Hraungviþ, þ(ví) h(ann) v(ar) bæþi blár o(c) sv(ar)tr; Kári m(ælir) ertú Vícíngr eþr Kaupm(aþr). Hraungv(iþr) m(ælir) e(ck)i er þ(ér) a(t) slíco spyrjaad spirja, fyrr e(n) þú f(ær) a(t) reyna, o(c) munto e(ck)i min(n)i v(er)þa, eþa hv(aþ) hefr þú t(il) nafnsheitir þú ? Kári nemdi s(ic) o(c) Ørnólf. Hraungv(iþr) m(ælir) hefr þú n(oc)ot kallm(an)l(e)gt adhafst? Kári qv(aþ)st e(ck)i kun(n)a þ(ví) a(t) hrósa. e(n) í xxxiij v(e)trár hef e(c) í vícíngo v(er)it, o(c) m(ar)gt sjeþ o(c) heyrt, eþa villto leggja t(il)í atlỏgo v(it) m(ic)? Hr(aung)v(iþr) m(ælir) á m(or)gun skalto san(n)a þ(at), a(t) e(c) sk(al) e(ck)i undanteljast. Kári m(ælir) þat þykist e(c) sjá, a(t) fáa muni á þin(n) fund fýsafýsa á þinn fund, þ(ví) e(c) hefi LX sin(n)(om) einvíg hald(it), o(c) afb(or)it þ(ei)m er móti vógo o(c) engin(n) þ(eir)ra leitst mér svaeins þussl(e)gr s(e)m þú ertog þú, þ(ví) munto v(er)a hit mesta fól, o(c) villda e(c) a(t)÷ þú þryfist alldrei. Hr(aung)v(iþr) mæ(lir) þ(ví)þess heldr s(em) þér rís hugr v(it) mér fram(ar) ỏþr(om), s(em) þú segist v(it) h(afa) b(ar)ist, skalto fá a(t) vita, a(t)skalltu vita þó mér blæþi or hv(or)jo sári, þá manskal e(c) e(ck)i ren(n)a undan þérundan þier renna, o(c) haf(ir) þú hug s(em) dug(an)didugandis ³³ L679 and L2404 share the reading dugandis, which is an archaic form of dugandi, but both forms are registered in OH from the 16th to the 20th cent. In Blöndal's dictionary, dugandis is translated as hard-working (Da. dygtig). drengr, þá munto á m(or)gun t(il) reyna. Kári qv(aþ)st vilja á hættaá hætta vilja, o(c) kỏstoþost þ(ei)r lengi á orþ(om). Síþ(an) g(en)gr Kári heim aptr yf(ir) Eyuna þ(an)g(at) s(em) K(óngr) lá á scip(om) sín(om). Ol(afr) K(óngr) sat yf(ir) b(or)þ(om), er þ(ei)r÷ b(ræþ)r q(vo)mokomu aptr. K(óngr) spyr tíþinda; þ(ei)r÷ b(ræþ)r÷ s(egja) h(it) san(n)a, a(t) Vícíng(ar) lægi und(ir) Eyun(n)i, o(c) ásc(or)uþo t(il) b(ar)daga þáþegar m(or)gn(at)i. K(ón)gr spratt upp o(c) b(at) m(enn) búast t(il) orrosto o(c) sva g(jỏr)þo þ(ei)r, a(t) þ(ei)r sciptastbúast til, draga sum(ir) fram(m) f(yrir) eyuna, e(n) aþr(ir) lỏgþo t(il) scóg(ar) o(c) t(óc)o sér viþ(ar) kylfr, oc Folio 108r q(vo)mo sva t(il) sin(n)a m(ann)amanna enn er vícíng(ar) af vissoþá vícingar verþa þess varir þa, h(er)klæþdost þ(ei)r o(c) þrifo vapn sín, o(c) þurfti þ(ar) e(ck)i a(t) hỏgg(om)sỏkom a(t) spyrja, g(en)go þ(ar)þeir÷ hv(or)utveggjo í liþ an(n)(ar)s. Þeir Kári o(c) Ørnólfr g(an)ga nú fram(m)gengu hart frammganga hart fram o(c) deyþa m(ar)g(an) Vícíngmann; Þ(ei)r Hraungv(iþr) o(c) m(enn) h(an)s÷, sæcja þ(an)gatþar ad s(em) Kári er, e(n) er Kári sjer þ(at) t(ec)r h(an)n st(or)t a(t) vega, svasvo ad h(ann) fell(ir) xij í hv(or)jo hỏggixij i hóggi hvórjuótal manna; e(n) s(em) Hraungv(iþr) sjer þetta, kall(ar) h(ann) æritafar hátt o(c) íllil(e)ga o(c) biþr m(enn) sína v(el) fram(m) g(an)ga, hleypr h(ann)÷ nú uppá sceiþina, er Ol(afr) K(óngr) v(ar) á, o(c) hjófellir m(ar)g(an)(n)⁴⁴ Double abbreviation in B11109, the superscript n has a macron above, therefore expanded with two ns. The same abbreviation used in the following word menn. m(an)(n) t(il) b(an)a÷; Kári kémr+ þá á móti, h(afþi) h(ann) þá hlaupit aptraptr hlaupid á K(ón)gs skeiþskip[?]sceiþinaskipid. Hraungv(iþr) m(ælir) til Kára: nú erto q(vo)min(n) híng(at) aflóga hundurin(n), o(c) scul(om) v(it) nú reyna, hv(or)j(om) betr bíta vapnin. Kári reiþdist orþ(om) h(an)s, o(c) hjó t(il) Hraungv(iþs) e(n) h(ann) skaut skyldi f(yrir) s(ic)fyrir sig skildi, o(c) festist sv(er)þ(it) í, Hraungv(iþr) sjer þ(at), o(c) sn(ar)ar scyldinom í lopt upp; Kára v(er)þr laust sv(er)þ(it) óv(or)om÷, han(n) hleyprog hleiprhleypur hann í lopt ept(ir) þ(ví)uppupp eftir því, o(c) hæf(ir) m(ed)alkablan(n) o(c) q(vo)m fj(ær)ri niþr. Ørnólfr h(afþi) staþ(it) n(ær)str Kára br(oþr) s(inum) n(ær) eþ han(n)þá hann ljóp ept(ir) sv(er)þíno; Hraungv(iþr) ætla(þ)i a(t) leggja til Kára, e(n) mistihann misti h(an)s, þ(at) v(ar) sva gott sv(er)þ+ er Hraungvidr átti, a(t) v(ar)la f(an)stfékkst betra⁵⁵ In L679 the entire phrase þad var svo gött sverd ad valla fanst betra is in parenthesis. sv(er)þ, þ(at) er Hraungv(iþr) átti÷, þ(ví) h(ann) kaus jafn(an) m(ann) f(yrir) hỏggi er h(ann) brá þ(ví). Nú s(em) Kári q(vo)m fjærri niþr leggr Hr(aung)v(iþr) sv(er)þ(it) f(yrir) brjóst Ørnólfi o(c)so í gégn(om) h(ann), o(c)stód og kast(ar) h(ono)m xiv feta l(an)gt af sv(er)þino, o(c)÷ fá þ(ei)r b(an)a er f(yrir) urþofeingu þeir bana er fijrir urduoc feck hann bana÷; Kári sjer þetta o(c) ryþst u(m) fast, þ(ar) t(il) h(ann) hỏggr t(il) Hraungv(iþs) o(c) q(vo)m hỏgg(it) í hjálmin(n), o(c) v(ar) þ(at)÷ s(em) í vatn brygþi, e(n) er q(vo)m a(t) beininoá brinjunaad Brynionni, beit e(ck)i á; Hraungv(iþr) brosti o(c) hjó t(il) Kára; Kárien Kári ljóp í lopt upp ỏfugr aptr á bac yf(ir) þ(an)(n) er n(ær)str stóþ, o(c) fékk sá hỏgg(it) af Hraungv(iþi) o(c) þ(ar)þad÷ t(il) b(an)a. Hraungv(iþr) m(ælir) Folio 108v laung(om) flýr þú Kári, o(c) hefr þú titlíngatitlings náttúro, Kári leypr a(t) Hraungv(iþ) o(c) hỏggr á ỏxlina af mesta abli, sva sv(er)þ(it) gé(ck) í sundr und(ir) hjỏltun(om), e(n) Hraungv(iþr) féll á bæþi knéknien, o(c)hann spratt upp þeg(ar)þegar upp o(c) m(ælir) nú kýs ec Kára f(yrir) oþdi þ(ér), mín góþa kesja! o(c) v(er)tú þ(ér) nú úti um rauþ(an) kyrtil, síþ(an) lagþi h(ann) sv(er)þino f(yrir)i qvid Kára, o(c) í÷ gégn(om) h(ann), e(n) Kári stóþ s(em) bundin(n) v(ær)i÷ f(yrir) lægino, o(c) veik sér hv(or)gi, heldr féll m(eþ) dýr(om) drengscap, v(ar)þ h(ann) m(ỏr)gom h(ar)mdauþi, þ(ví) h(ann) hafþivar hin(n) ágætastivænsti m(aþr) v(er)it÷ m(ed)an+ hann lifþi.

III kap(ítuli) J þ(ess)o biliþann tijma q(vo)mo nú K(ón)gs m(enn) af eyun(n)i m(eþ) sín(ar) viþar kylfr s(em) fyrr er frá sagt, laupa þ(ei)r nú á scip Ol(afs) K(óngs) v(ar) þá Kári fallin(n) o(c) Ørnólfr, h(ann) h(afþi) b(or)it m(er)ki Ol(afs)÷ K(óngs) Hr(aung)v(iþr) b(at) Ol(af) K(óng) a(t)÷ uppgéfast m(eþ) liþ+ sittoc ganga med lidid o(c) g(an)ga÷ sér t(il) h(an)da; e(n) K(óngr) vænti liþs o(c) tregþaþi andsv(ar) a(t) géfa. Und(an) Kóngs liþi ljóp+ einn m(aþr) heldr vascl(e)gr, hár o(c) h(er)þabreiþr, h(ann) h(afþi) síþan(n) hatt á hỏfþi, s(em) slapti of(an) f(yrir) augo h(an)s, geit(ar) scégg h(afþi) h(ann) hvítgráttkvijtt o(c) m(ic)it síþtsva micit, sva þ(at)at tóc á bríngoá bringo tók niþr, h(ann) ljóp á K(ón)gs scip, o(c)÷ þ(ar) t(il) a(t)er Kári÷ v(er)þr f(yrir) fót(om)honum h(an)s+ Kári daudr÷, þá mæ(lir) h(ann): hv(or)t erto fallin(n) fóstbr(óþir)? o(c) fin(n)ast f(ær)ri þín(ir) líc(ar), o(c)+ er lícast t(il), a(t)÷ e(c) leiti h(an)s, er þ(ér) hefr á þiljo kastat, litast h(ann) þá÷ u(m)+ og, sjerfinnur Ørnólf dauþ(an) liggja, o(c) m(ar)gt an(n)(at) liþ, þykist nú þ(ess)i m(aþr)hann nú vita a(t)÷ m(er)ki K(ón)gs muni niþr÷ fall(it), þrýfr t(il)hann nú til þess o(c) reistireisir uppþad upp aptr, o(c) kall(ar) á K(óng) o(c) biþr h(ann) v(er)a glaþ(an) o(c) eggja liþit t(il) k(ar)lm(an)l(e)gr(ar) fram(m)gaungo. Ol(afr) K(óngr) m(ælir) hv(or) ert þú hin(n) m(ic)li m(aþr)? h(ann) sv(ar)ar: Hrómundr er nafn mittmitt mitt nafn,⁶⁶ Dittography in L679, mitt mitt nafn. o(c) er Greipss(on) Arm(aþr)eirn madr yþ(ar), o(c) v(or)om v(it) Káribádir lagsm(enn)+ vid Kári o(c) fóstFolio 109rbræþr, þá v(it) heima vór(om). K(óngr) m(ælir) ólícr sýnist o(ss) þú a(t) v(er)avera ad þú siert fóstbróþ(ir)lagsmadr Kára, þ(ar)þvj þú orþin(n) ertert ordinnert gamall o(c) grár af hær(om), e(n) ef þú hefr h(an)s lagsm(aþr)fostbrodir v(er)it, þá manto h(an)s hefna á þ(ess)(om) degi. Hróm(undr) m(ælir)⁷⁷ A colon following the letter m in B11109 is interpreted as an abbreviation mark, not as a punctuation mark. e(ck)i v(ar) Kári hyrþm(aþr) min(n) eþr stafnbúi, e(n) þó villda e(c) a(t) mér f(ær)imiér færist ei verr e(n) þ(ei)m ersem ept(ir) slíca m(enn)slijkann mann egaeigaáttir ⁸⁸ The form ega is an archaic spelling of verb eiga, it can be found in OH in the 19th cent. a(t) mæla s(em) þ(ei)r b(ræþ)rfostbræþur v(or)o; ljóp þá Hróm(undr) áupp á dr(ec)an Hraungviþs, h(ann) h(afþi) st(or)a gaþdakylfo í an(n)(ar)i hendi, e(n) sv(er)þ í an(n)(ar)i o(c) scjỏldskjólldinn, e(n) hjálm eng(an), nema stálhúfo, und(ir) hattin(om), lemr h(ann) nú o(c) b(er) allt þ(at)hvadsem f(yrir) v(er)þr m(eþ) kylfun(n)i, e(n) er Hraungv(iþr) sj(er) þetta, a(t) liþ h(an)s fellr hrỏnn(om), v(er)þr h(ann) ákafl(e)ga reiþr, o(c) spyr: hv(or) erto þin(n)hinn grái scéggskeggadi brúsi, s(em) sva g(jỏr)ir a(t) drepa o(c) deyþadeida og drepa m(eþ) lurci o(c) spít(om)spijtum og lurkum, þú mant v(er)a þin(n)hinn÷ ólukkovondur fretk(ar)l, faþ(ir) Kára. Hrómundr m(ælir) hv(or)ki er e(c) faþ(ir) h(an)s÷, sunsonr eþr frændi+ hans, en(n) þó scalto fá a(t)þad frétta, a(t) e(c) sk(al) hefna þ(eir)ra bræþra, o(c) reyna manto kylfo mína, áþr e(n) v(it) scilj(om), e(n) Hróm(undr) h[ei]ti e(c), o(c) vita þykistveitvita þykjumst e(c), a(t) þú ert h(it) v(er)sta trỏll, a(t) engin(n) j(ar)n bíta á þ(ic), o(c) þ(ar) f(yrir) hæf(ir) þér bỏþla refsíng. Hraungv(iþr) v(ar)þ æf(ar) reiþr o(c) leypr a(t) Hróm(undi), o(c) ætlaþi a(t) kjósa h(ann)÷ f(yrir) oþdi ept(ir) v(an)a+ sijnum, e(n) Hróm(undr) v(ar)þ fljót(ar)i, oc sló kylfun(n)i ut(an) und(ir) v(an)g(an)(n)⁹⁹ An unclear reading in L679: vanga or varga. á Hraungv(iþ) svo st(or)t hỏgg, a(t) hausin(n) brotnaþi í smá mola, e(n)svo heilinn vall útvall úr÷, oc÷ lac niþr s(em) vatn÷, féll þá Hraungv(iþr) í svíma, sva h(ann) rauc út af, a(t)svoog m(ar)g(ir) þeinktoþenktu margir h(ann) dauþ(an)(n); nú sprettr Hraungv(iþr) á fætr aptr, o(c) m(ælir) t(il) Hróm(undar)¹⁰¹⁰ In B11109, there is a colon, which can introduce direct speech, but there is no abbreviation mark to denote the abbreviation of the name. In this and similar cases the colon is treated as an abbreviation mark. e(c) hefi víþa v(er)it o(c) f(ar)it, o(c) m(ar)g(an) kappa a(t) velli lagt, o(c) hefihef Folio 109v e(c) alldrei þ(ví)líkt hỏgg fengit á allri min(n)i æfi, o(c) alldrei hefihef e(c) þin(n) jafníngja fundit+ á æfi minni, o(c) v(er)þr einosin(n)i allt fyrst, féll þá niþr kesj(an) or hỏnd(om) h(an)s, lamdi Hróm(undr) h(an)n m(eþ) kylfun(n)i t(il) dauþs+ og, lauc sva Hraungv(iþr) æfi sin(n)i. Ept(ir) þetta v(ar) nú hróp(at) sigurs hrópsigr ópsigr hróp, o(c) m(ỏnnom) griþ géfin; er þ(at) þyggja villdo, kallaþi Hróm(undr) t(il) þ(eir)ra er ept(ir) stóþo, o(c) spyr: hv(or)t þ(ei)r vilji heldrvildu heldurheldur vilji kjósaþiggja a(t) g(an)ga á hendr Ol(afs) K(óngs) eþr a(t)÷ b(er)jast (oc)[?]÷ villdo all(ir) o(c) v(el) flest(ir)÷ heldr÷ K(óngi) t(il) h(an)da o(c) hlýþnishlijdni og handahanda g(an)ga, lauc sva b(ar)dag(an)om, a(t) m(enn) sættost.

IV kap(ítuli) Um m(or)gunin(n) ept(ir) f(er)¹¹¹¹ The scribe of B11109 uses the same abbreviation mark for eptir and fer, both expanded following the written-out forms from the manuscript. Hróm(undr) t(il) m(eþ) liþi K(ón)gs a(t) kan(n)a scip Hraungv(iþs) o(c) binda ofum÷ ¹²¹² The scribe's a's and o's resemble each other closely in B11109, so it could be af or of; the reading of is more probable in this context. sár þ(eir)ra er fall(it) hỏfþo, e(n) þó lífs v(or)o, lítast h(ann) nú u(m), o(c) ofum síþ(ir) fin(n)r h(ann) ein(n) m(ann) f(yrir) sér÷ á drecan(om), h(ann) sá a(t) augo h(an)s lifþo, e(n) lim(ir) hr(ær)þost valla; þ(ess)i m(aþr) lá í lyptíngo+ á drekanum. Hróm(undr) spyr: hv(or)t þ(ess)i megi mæla? hin(n) ansaþi: lin(n)(ir) þ(ví)eij er þad sva a(t) segja. Hróm(undr) m(ælir)spir hv(or)t er nafn þitt? h(ann) s(varar) Helgi h(ei)ti e(c), o(c) v(ar) e(c) kallaþr Helgi hin(n) Fræcni, o(c) v(ar) Hraungv(iþ) br(óþir) m(inn) sva b(ar) t(il), a(t) v(it) b(or)þomst v(it) Scotta÷ f(yrir) full(om) xiv dỏg(om)vid skotta, a(t) e(c) s(ær)þist sva e(c) v(ar)þ óvígr, o(c) hefi ec leg(it) í re(ck)jo síþ(an), e(n) br(óþir) m(inn) b(ar) af flest(om), o(c) héldt híngat, hefi e(c) lát(it) m(ic) or re(ck)jo f(ær)a m(ér) t(il) gam(an)s a(t) sjá á rỏscva m(enn) o(c) kémpr, jafnv(el) þóttþo e(c) eckért sjálfr gætigjæti eckert sjalfr, hefr þú un(n)(it) h(it) v(er)sta o(c)÷ óþ(ar)fasta v(er)c æfi þin(n)(ar), a(t) drepa Hraungviþ br(óþr) m(inn) s(em) v(ar) hin(n) vascasti m(aþr). Hróm(undr) m(ælir) villto þyggja griþ af o(ss) eþr ekki? Helgi m(ælir) þ(at) er nú í þin(n)i hendi, e(n) heldr er e(c) n(ær) a(t) deya, e(n) þ(at) e(c) géti aldrei hefnthefni alldrei Hraungv(iþ) þ(ví) a(t) v(it) hỏfþ(om)hófum h(ei)t(it) þ(ví) hv(or) ỏþr(om), a(t) sá Folio 110r scyldi ærulaus m(ann)a á m(ed)al s(em) e(ck)i hefndi, o(c) féll m(ér) nú t(il) þ(ess)þad nú tilnú til þad s(em) e(c) gét ei af hỏnd(om) leyst nema e(c) græþslo fái, e(n) þ(at) læt e(c) þ(ér) ódul(it), a(t)÷ ef e(c) næ lífi a(t) halda, þá sk(al) e(c) e(ck)i láta b(ræþ)r þína v(er)þa elli dauþaelli dauda verda. Hróm(undr) t(óc) a(t) undrast orþ Helga, e(n)erþví ¹³¹³ The word is abbreviated in L1572 and its expansion is uncertain, might be því or þar. h(ann) flakti allrsundr af sár(om) í sundr÷. þá m(ælir) Hróm(undr) þin(n)(ar) hreystihreisti þinnar scalto njóta, en(n) e(ck)i heitstrengíng(ar), o(c) ávin(n)st þ(at) s(em) auþn(an) leyf(ir); v(ar) Helgi t(ec)in(n) o(c) læcnaþr, o(c) lét Hróm(undr) h(ann) h(it)þad besta viþrv(ær)i fá þ(ar) t(il) a(t)÷ h(ann) v(ar) fullgróin(n), lícr hér nú affijrst frá h(ono)m a(t) segja fyrst a(t) sin(n)i÷fyrst at segia. Ept(ir) allt÷ þetta lætr Ol(afr) K(óngr) leysa upp scip sín, o(c) halda+ sijdannheldr austr í haf, o(c) sva þ(aþ)an f(yrir) Svíþjóþ, t(ac)a þ(ei)r sér víþa strandhỏggstrandhógg vijda, ræna fé, e(n) h(er)ja á m(enn) oc bren(n)a bæi, ept(ir) Vícínga ⟨venjo⟩, svaog víþa spurþist til þ(eir)ra st(or)v(er)ca.

V kap(ítuli) J þen(n)(an) tíma réþo f(yrir) Svíaveldi ij Kóng(ar)kongasynir fyrir Svíjaveldi, semeroc Hálfdán(ar) h(ie)tohietu Hálfdánar hverotveggio, er þetta g(jỏr)þist÷, sigl(ir) þá Ol(afr) K(óngr) t(il) Eyar þ(ei)rr(ar) s(em)er Mána Ey er kỏlluþ, hún liggr í suþreya hafi, þ(an)g(at)+ til lét K(óngr) halda scip(om) sín(om) á eino qvỏldi, þ(ar) g(en)go þ(ei)r á l(an)d, uppá eina fagra eyriupp, o(c) litast u(m), o(c) sjá+ þarsáu e(ck)ert þ(at)÷hvad m(ar)cv(er)þugt kalla÷ má÷mætti, g(an)ga þáþeir K(ón)gs m(enn) lengra á Eyuna, o(c) í þ(ess)o sjá þ(ei)r ein(n)÷ gamlan(n) m(ann) q(vo)maganga á veg f(yrir) þá, heylsa þ(ei)r á h(ann)honum, o(c) spyrja a(t) nafni, e(n)÷ h(ann) sagþistkvadstqvad Máni h(ei)taheiti, e(n) hv(or)j(ir) erot þér? þ(ei)r qv(aþ)ost v(er)a m(enn) Ol(afs) K(óngs)kongi K(ar)l m(ælir) hv(ar) t(il)til kvórs er Ol(afr)÷ K(óngr) híng(at) q(vo)min(n)? þ(ei)r s(egja) h(ann) er hin(n) ágætasti K(óngr) af Sækóng(om)sækongrkongr, o(c) lætr abla sér o(c) m(ỏnnom) sín(om)÷ fjár o(c) frægþarfrægþa. K(ar)l m(ælir) lítil frægþ er þ(at) slíc(om) m(ann)i s(em) Ol(afr) K(óngr) er sagþr, a(t) h(ann) sculi láta÷ féfletta vesælínga o(c) fátæca+ menn Folio 110v o(c)÷enn hitt er l(an)gt(om)÷ n(ær) líkind(om) a(t) f(ar)a á mótmótimots Vícíng(om) s(em) hér liggja hino megin(n) ey(ar)in(n)(ar), o(c) reyna v(it) þá, heldur e(n) a(t) g(jỏr)a mér tjón eþrog scaþa; þ(ess)ir vitahafa vitad allt af yþr, o(c) h(afa) í ráþi, a(t) t(ac)a af yþr scipin o(c) all(an) far(ar) beina, þ(ví) þ(ei)r e(ro)ero þeir hin(ir) v(er)sto m(enn) o(c) h(er)vícíng(ar), o(c)÷ h(afa) þ(ei)r fal(it) hérfalidherfalid fé á l(an)di, t(il) hv(or)s e(c) kyn(n)i a(t)kann segja, ef vin(ir) mín(ir) v(ær)ot. Hróm(undr) stendr nú÷ upp v(it) scipinskipid, þ(ví) h(ann) h(afþi) e(ck)i á l(an)d g(en)g(it), þykist h(ann) heyra m(ann)a mál, o(c) hinomegin(n) Ey(ar)in(n)(ar) v(ær)olegoværi Vícíng(ar), g(en)gr h(ann) á l(an)d t(il) K(ón)gs m(ann)a, o(c) spyr a(t): hv(or) er sá kratt(an)s k(ar)l, s(em) a(t)svo lýgr o(c) n(ar)r(ar) o(ss)ockr ? þ(ei)r s(egja) h(ono)m slíct er+ þeir visso. Hróm(undr) s(egir) hvaþa÷ scỏm(m) er þettaþad adþad, þérþid látit þen(n)an(n)hann ganta yþrockr. Máni sv(arar) þ(at) er l(an)gt(om) betra f(yrir) góþa m(enn) a(t) hjálpa vesæl(om) m(ỏnnom), e(n) a(t) hrakyrþa þá, o(c) níþa÷ niþr í orþ(om), o(c) betralitit þyc(ir) þ(ei)m sum(om) hv(or)j(om) a(t) rænafiefletta m(ic); sjá(it) þ(at) e(ck)i a(t)hvar þ(ei)r f(ar)a þ(ar) m(eþ) kýr mín(ar), sva e(c) má bj(ar)g(ar)laus ept(ir)÷ v(er)a, í þ(ess)(om) kotbæ, er e(c) uppbyggt hefihefi uppbigt á eyo þ(ess)ari, þykist ec nú vita, a(t) þér munduþ vilja÷ slíct eyrindi ega, at ræna m(ic) grip(om) o(c) gagnssemd(om)÷, e(n) e(c) hygg þ(at) sæmil(e)gra f(yrir) þ(ic) Hróm(undr) o(c) þína líca, a(t) fást v(it) nokkr st(or)vyrci, svasem nockur frægþ o(c) f(or)prís megi afg(an)ga. Hróm(undr) m(ælir) t(il) hv(or)ra st(or) ræþa vís(ar) þú o(ss)? Máni sv(arar) Þráin(n) h(ie)t m(aþr), h(ann) v(ar) h(it) allra v(er)stamesta galdra trỏll, fullr fjỏlcíngis o(c) fj(an)dscap(ar), h(ann) h(er)jaþi á Saxl(an)dValland ¹⁴¹⁴ Note that L679 agrees here with the rímur, which read Valland. o(c) v(an)(n) þ(at) m(eþ) gỏldr(om), o(c) v(ar)þvar þ(ar) síþ(an) K(ón)gr+ yfir; h(ann) átti ofrnægþofur gnægd ¹⁵¹⁵ Note that a better reading is in L679, L2404, and L1572 than in B11109. af gulli o(c) sylfri o(c) ỏþr(om) dýrgrip(om); h(ann) héldt m(ar)ga b(er)s(er)ci o(c) blám(enn)blámenn og berserki, s(em) þ(at) hỏfþo t(il) scémtun(ar) sér, at glíma v(it) scóg(ar)eykreikr o(c) Fíla, o(c) jamn(an) v(or)o þ(ei)r+ brædur m(eþ) K(on)gi, þ(ar) t(il)þá h(ann) deyþidó, drógo þ(ei)r h(ann) þá áá hann scógskogien, o(c) urpo haug yfir+ hann, o(c) léto h(ann) í haugin(n), o(c) gull þ(at)÷ er h(ann) átti; þ(ei)r þỏkto h(ann) gullhríngum+ og, spen(n)to fagort ⟨men⟩ a(t) hálsi h(an)shonum, e(n) sv(er)þ lỏgþooc lögþo sverþ þ(ei)r í h(an)si Folio 111r kné+ hans; m(ar)g(ir) m(enn) o(c) kémprkappar h(afa) reynt s(ic) v(it)til÷ a(t) g(an)ga í haugin(n), e(n) Þráin(n) er ramr draugr, a(t) h(ann) rífr af mỏn(n)(om) hold o(c) klæþi, o(c) engv(ir) q(vo)most þaþ(an) lífs er þ(an)gat f(or)okomu. Hróm(undr) sp(yr) hv(or)t íi hvórja átt vís(ar) þú o(ss) t(il) þ(ess)a haugs? K(ar)l s(egir) þérþid sculot sigla héþ(an) í suþr í÷ vj dægr, o(c) þá manot þ(it)þér fin(n)a þyccv(an)(n) scóg o(c) dym(m)(an)(n); v(it) þ(an)(n) scóg er v(an)t a(t) v(er)aoptast kyrt o(c) brimleysabrimleisi, þ(ar) stendr haugr Þráins. Nú f(yrir) þ(at) s(em) e(c) hefi sagt þér, þá legg t(il) mínþijn góþ orþ, a(t) e(c) nái aptr kýr tetr(om) mín(om). Hróm(undr) g(jỏr)ir sva, a(t) h(ann) kall(ar) t(il) þ(eir)ra er+ med kýrn(ar) teymdoleiddufóru, o(c) seg(ir) þ(ei)m a(t) láta þ(ær) af hendi þ(ei)m er ætti, e(n)og vin(n)a an(n)at m(ann)dóms sticci m(er)cil(e)gra. Þ(ei)r g(jỏr)þo sva÷ s(em) Hróm(undr) villdi v(er)a láta, g(en)gu nú hv(or)j(ir) leiþ(ir) sínarleid sijna. Máni k(ar)l q(vo)mfor heim, o(c) þócti vænt om, a(t) friþr v(ar) fengin(n), e(n) Hróm(undr) o(c) K(ón)gs m(enn) g(en)go t(il) scipa sin(n)a, o(c) sỏgþo frá Mána k(ar)li.

VI kap(ítuli) Nú undo m(enn) á segl, oc héldo t(il)sigldu i suþors fullasudr fjallasudr full 6 dagadægr ept(ir) þ(ví) s(em) Máni k(ar)l h(afþi)+ fyrir s(agt) þ(ei)m÷, a(t) þ(ei)r sáosáu þeir m(ỏr)g an(n)es, o(c) þar ept(ir)÷ slétt(an)÷ scóg, dym(m)(an) o(c) þyccv(an)(n), þ(ar) sjá þ(ei)r m(ic)it rjóþr, o(c) n(or)þ(an)nordr und(ir) þ(ví) m(ic)in(n) o(c)÷ ramg(jỏr)þ(an)ramgjörfann÷ hól eþr haug, s(em) v(ar) bæþi hár o(c) fagr. Hróm(undr) m(ælir) t(il) K(ón)gs m(ann)a: hér scul(om) vérvid u(m)búast o(c) sjá o(ss) om, o(c) leggja scip v(or) t(il) lægislagslagis, e(n) gaungum á l(an)d, o(c) leit(om) a(t) Þráin(n)Þráins, þ(ar) h(ann) hefr n(oc)ro a(t) miþla; þ(ei)r qváþo já v(it), o(c) s(ỏgþo) Hróm(undr) ráþa scyldi. Þ(ei)r qveþja K(óng) leyfis o(c) g(an)ga á l(an)d, þ(ar) t(il) haugurin(n) nálgast þ(ei)m, lyst(ir) þá á móti þ(ei)m sva÷ m(ic)illi ólyctfijlu, a(t)svo þ(ei)m réþi aptr a(t) snúa; lét þá Hróm(undr) fólc sitt dragadraga liþ sitt grímr á sicá sig grijmr, o(c) m(eþ) svodd(an) hætti q(vo)most þ(ei)r t(il) haugsins, sýndist þ(ei)m h(ann) þá÷ allr í ein(om) loga. Hróm(undr) b(at) þá e(ck)i géfa s(ic) a(t) gl(ær)íng(om) þ(ess)(om)þeim ¹⁶¹⁶ The word is abbreviated in L679 and the same abbreviation is used three lines above for þeim.; tóco þá m(enn)menn þá a(t) róta u(m)brióta haugin(n)haugum ¹⁷¹⁷ The word is abbreviated in L679 and the expansion haugu(m) is uncertain., oc Folio 111v fengo ei á leiþisalldeilis q(vo)m(it), fyrr e(n) á hin(om) jvsjótta degi, þá q(vo)mo þ(ei)r ein(om) glugga á h(ann), sáo þ(ei)r þá÷ ein(n) f(or)kun(n)ar stór(an)vænan B(er)s(er)c, h(ann) v(ar) bæþi blár o(c) sv(ar)tr, digr o(c) dramblætisfullr, h(ann) sat á stóli af rauþa gulli, o(c) v(ar) klæþdor gyllt(om) búnaþiraudum búnadi gilltum; f(yrir) nỏs(om) h(an)s stóþ eitt st(or)tfullt÷ glóþ(ar) kér af log(an)diglöandi eldi, í þ(an)(n) eld blés Þráin(n) af megni, sva at÷ logan(n)loga lagþi t(il) ræfors om haugin(n); sv(er)þ hékkfieck ¹⁸¹⁸ Dittography in L2404, heck. scamt frá h(ono)m, þ(ví)líkt hỏfþo þ(ei)r alldrei+ fijrr sjeþ, þ(at) v(ar) bæþi breiþt o(c) l(an)gt, o(c) allt gullingull scépt, skálpr þ(ess) v(ar) af sylfri, blaþit v(ar)÷ af gresj(ar)ni, o(c) m(ar)g(ir) góþ(ir)÷ gimstein(ar) í smeldir, þ(ei)r+ sem h(ar)þast(ir) fengist hỏfþo, sva s(em) dem(an)t o(c) m(ar)m(ar)i, ásamt fleyrifleirum, þó+ at hér séo e(ck)i nefnd(ir). Þráin(n) h(afþi) fásjeþ gullmengull á hálsi sér o(c) b(or)þ m(eþ) ỏll(om) búnaþi stóþ f(yrir) knjám hỏn(om) m(eþ) kræst(om) rétt(om); h(ann) r(ac)+ þá up(p) st(or)t hljóþ svaog m(ic)it o(c)÷ digurt, a(t) Hróm(undi) o(c) m(ỏnnom) h(an)shans mónnum blỏskraþi, þeg(ar) þ(ei)r brutorifu gatit áupp haugin(n), o(c) byrtuna af degin(om) lagþí í haugin(n)inn; h(ann) kall(ar) út t(il) K(ón)gs man(n)a o(c) spyr: hv(or)j(ir) e(ro) þ(ei)r fúlo f(an)t(ar) s(em) g(an)ga á÷ hús mittmin, o(c) scém(m)a þ(at)÷ f(yrir) mér saclaus(om), gỏml(om) o(c) gráh(ær)þ(om), o(c) lítit hafit þ(it) t(il) scémtun(ar) veslíng(ar)÷ a(t) sæcja á min(n) fund, eþa hv(or) er sá þ(ar) úti stendr, s(em)er vill+ þad t(il) vin(n)a, a(t) q(vo)ma in(n) t(il) mín, o(c) njóta þ(eir)ra þriggja dýrgripa er tileg hefitil betstabest a(t) bjóþa, s(em) a(t) e(ro)er : sv(er)þ(it) Mistiltein(n) o(c) Menit á hálsi mín(om), ásamt hin(n) góþigoda Gullhríngrgúllhring, er e(c) lengst æfi min(n)(ar) átt hefi, þyci mér lícl(e)gastliklegt, at Olafr K(óngr) egi sva á m(ỏnnom) vỏl, a(t) einhv(or) t(il) reyni. Hróm(undr) m(ælir) þ(at) máttú f(yrir) satt halda, a(t) ef Kári hefþi lifat, mundi e(c)hann hafahann ¹⁹¹⁹ Note that better readings are in L679, L2404, and L1572 than in B11109. t(il)÷ vogat h(afa)÷, a(t) fin(n)a þ(ic), þ(ar) s(em) þú hefr gỏfugr hỏfþíngigöfigr maþr haldin(n) v(er)it, o(c) sýna ⟨fáir⟩fáir sijna svoþdan hýbýla+ prídi og Folio 112r rausn o(c) príþiheit÷, sva s(em) hér er a(t) scoþa, o(c) sac(ir) tignar þin(n)(ar), manto leyfalofa mér a(t) q(vo)ma f(yrir) kné yþ(ar)þijn, sva e(c) megi ei ofsỏg(om) af segjasegja af þin(n)i géstrisni. Þráin(n) m(ælir) fleyri sóctu m(ic) heim f(or)þ(om), þeg(ar) Lxij m(enn) veitto mér ásteytíng m(eþ) ráni o(c) rótiröti og ráni á hús kofahúsum mín(om), o(c)en fengo þ(ei)rþo lít(it) t(il) ábata. V(er)a má s(egir) Hróm(undr) a(t) nú t(ac)ist betr t(il), o(c) vyrþist rífl(e)grariflega a(t) g(jỏr)a v(el) v(it) ein(n) géstvid eirn giest ad gjóra, heldr e(n) greiþagiora kostnaþ sva m(ỏr)g(om), o(c) skal e(c) nú fyrstr t(il) v(er)þa; lét þá Hróm(undr) binda s(ic) í festi, o(c)÷ sje sva niþr í haugin(n), o(c) b(at) áþr÷ m(enn) sína a(t)ádr gjæta v(el) fest(ar)in(n)(ar), o(c) e(ck)i frá ren(n)a, þó+ at þ(ei)r kyn(n)o a(t) heyraheirdi noccot vofeifl(e)gt, a(t) þ(ei)rog léto sér þ(at) ei blỏskra. En(n) s(em) Hróm(undr) kémr í haugin(n), v(er)þr h(ann) þá sva dym(m)r+ og fullr af ógérþ(ar)÷ fýlo o(c) reyc÷, a(t) Hróm(undr)hann v(er)þr a(t) þreifa f(yrir) sér, fin(n)r h(ann) þá m(ar)ga góþa dýrgripi ogdijrgripi og goda gullhrínga. Hróm(undr) batt þ(at)fed í festina, o(c) lét+ þad uppdraga, f(an)(n) h(ann) þ(ar)+ var ofr gnægþ m(ar)gra fásjeþrafásiednafáséþnra hlutagripa.

VII kap(ítuli) Nú s(em) Hróm(undr) v(ar) a(t) láta gripina í festina, tóc Þráin(n) t(il) a(t) mæla o(c) s(egir) st(or) hugaþr erto Hróm(undr)÷ at grípa f(rá)fyrir mér þ(at) e(c) á, v(er)þ e(c)÷ nú a(t) gjalda elli min(n)(ar), e(n) þeg(ar) e(c) v(ar) úngr, hefþ(ir) þú e(ck)i rænt m(ic) sva÷ stór(om) þegar e(c) van(n) allt Vall(an)d m(eþ) fjỏlcíngi o(c) gỏldr(om)gólldrum og fiólkingi, o(c) m(ar)ga K(on)ga o(c) K(ónga)syni lagþi e(c) a(t) vellihef eg ad velli lagt, e(n) þeg(ar) á m(ic) f(ær)þist alldurin(n)ellinn létst e(c) deya, v(ar) e(c) lifandi í þen(n)(an)(n) haug látin(n), o(c) síþ(an) hef e(c) hér÷ lifat v(it) sjón á grip(om) þ(ess)(om)mijnumminum þessum s(em) þú hripsar+ nu frá mér, s(em) an(n)(ar) þjófr. Hróm(undr) m(ælir) fleyr⟨a⟩ v(er)þr a(t) vin(n)agióra e(n) gott þyc(ir), o(c)÷ sva f(er)verþr mér, þyc(ir) sá laung(om) no(ck)ro÷ nýtor Folio 112v ersem vin(n)r t(il) fæþis. Þá m(ælir) Þráin(n): haf þú e(ck)i spott í÷ fram(m)i v(it) m(ic) gamlan(n), þó a(t)÷ þú sért úngr á bein(om), þá þ(or)i e(c) samt a(t) ⟨kalla þig þjóf a(t)⟩ gótsi míno. Þesso reiþdist Hróm(undr) oc ljóp a(t) Þráin(n), e(n) h(ann)Þráinn t(óc) ái móti af megni. Þá m(ælir) Hróm(undr) nú þ(ar)f e(ck)i f(yrir) a(t) þreifast, o(c) má sér e(n) þá÷ no(ck)ot hússbóndin(n). Já, s(egir) Þráin(n), þó a(t) e(c) sé orþin(n) gamall, þá scalto e(ck)i, búobúbúe÷ hundurin(n) þin(n)hundr÷ ! b(er)a fé frá mér o(c) ræna m(ic) at gamni þíno÷, o(c) v(el) f(er) þ(at)adþat at þú kaup(ir) fullo, a(t) þú hefr mic heimsóctfúndid mig, o(c) ómaca(t) m(ic) or sæti míno, o(c) víst scalto mega sjá v(it) mér dauþ(om), þó a(t) þú sért lif(an)di, o(c) t(il) no(ck)ors vilda e(c) þér kjæmi fjỏldi gullhrínga min(n)a, s(em) þér meþ sv(er)þi míno mest í augo g(an)ga. Hróm(undr) s(egir)mælir v(it) scul(om) þessi f(an)gbrỏgþ leica f(yrir) ut(an) sv(er)þ o(c) scjỏldo. Ec ætliætla sva mani betst f(ar)a s(egir) Þráin(n), a(t) þérei mani lítil fremd í÷ a(t) vega a(t) mér; t(óc) þá Þráin(n) a(t) blása eldi or kétil kérino s(em) stóþ f(yrir) h(ono)m, tindraþisttindradi þá login(n)logann ái mill(om)milli þ(eir)ra o(c)÷ om haugin(n), sva byrti, þá sá Hróm(undr) hv(ar) st(or) kétill stóþ f(yrir) fót(om) sér, o(c) v(ar)÷ fullr af búk(om) m(ann)a; þat þóctist h(an)nHromundr vita a(t) Þráin(n)hann m(un)di vilja kippa sér í þen(n)an(n) kétilhann, héldost þ(ei)r+ þá í henþr, o(c) toguþostog togast÷ yf(ir) om÷ kétilin(n), þá fan(n) Hróm(undr) a(t) Þráin(n) h(afþi) e(ck)i÷ nýl(e)ga÷ sc(or)it af séraf ser skorid÷ nỏglurn(ar)+ þvjneglur, þ(ær) krepptost of(an) f(yrir) gómana. Þá m(ælir) Þráin(n): lofa manto mér a(t) t(ac)a mér mun(n)bita áþr+ enn v(it) glímom. V(er)a má þ(at) s(egir) Hróm(undr)+ og J þ(ví) greip Þráin(n) kétilin(n) o(c) fleygþi a(t) Hróm(undi) e(n) h(ann) brá v(it) o(c)sér und(an); í þ(ví) ljópliop i þvi undan þá veþrundan oc i þvi hliop Þr(áinn) a(t) Hróm(undi) o(c) m(ælir)÷ nú man mál a(t) géfa upp a(t) b(or)þa, o(c) g(an)ga t(il) vin(n)o, þá dym(m)di sva+ ad koldỏctkoldimt v(ar)þ í haugn(om); þá fleygþi Hróm(undr) sv(er)þino, oc vildi liþugr v(er)a. Þetta sá Folio 113r Þráin(n) o(c) kippti kỏmp(om) o(c) ljóp a(t) Hróm(undi), o(c) f(ær)þi han(n)÷ í lopt upp, e(n) h(ann) q(vo)m fót(om) kjænl(e)gakjænlega fötum und(ir) s(ic), sva h(ann) féll eigi, e(n) t(óc) þó allst(er)cl(e)ga á móti. Þá m(ælir) Þráin(n)Þráinn mælir : e(ck)i erto m(enn)scr m(aþr)menskum manni lijkr a(t) þú stendr. Þúsund m(enn)rimeiri ertú, s(egir) Hróm(undr) o(c) hefr þú frægr m(aþr) v(er)it á úng(om)unga alldri. Litl(ar) sjást²⁰²⁰ An uncertain reading in L1572: tiást or fiást. þ(ess) menj(ar), s(egir) Þráin(n); t(óc) þátok hann þátoku þeir Þráin(n)÷ at f(ær)ast í auca ablssíns, sva Hróm(undr) þóktist þurfa a(t) neyta orco sin(n)(ar), gé(ck) þá upp allt hv(aþ)upp þatallt upp er f(yrir)+ þeim v(ar)d bæþi tré o(c) grjót, ásamt aþr(ir) lut(ir), hv(or)jo nafni s(em) h(ie)to÷, v(or)o þá h(ar)þ(ar) sveiflrsviptingar, e(n)og stund(om)÷ hriggspen(n)r, ýmist blés Þráin(n) eldi eþr eitraþri spýu úr kjapti sér, o(c) stund(om) héldt h(ann) tỏn(n)(om) íyfir axl(ir) Hróm(undar) en(n) stund(om) reif h(ann) m(eþ) nỏgl(om) s(em) kỏttrsem kóttr med nóglunum; v(it) þetta h(er)dti Hróm(undr) sva h(ono)msic enn ⟨tóc⟩ lítt a(t) fin(n)ast t(il)til at finnaz átekta Þráinsþeira, lét h(ann) þá draugin(n) sæcja, e(n) v(ar)þist sjálfr fỏll(om). Þat fan(n) Þráin(n), o(c) m(ælir) betr mátto adhafasthafast, ef þú scaltvillt fá gull mitt. Já, s(egir) Hróm(undr) o(c) brá v(it) h(ar)dt, sva+ at Þráin(n) féll á an(n)at knéþbædi knien. St(er)cr m(aþr) erto s(egir) Þráin(n), at fella m(ic) á÷ ỏþr(om) fæti, gaml(an)(n) o(c) styrþ(an)stirþan oc gamlan frá eldin(om)elli órum ²¹²¹ An error in L1572, ór(um) probably fo árum, rather than örum. The scribe normally uses ỏ for ö., o(c) man láta a(t) líc(om) a(t) qvỏlda taci. Statto upp aptr s(egir) Hróm(undr) o(c) tvisv(ar) v(er)þr gamall m(aþr) b(ar)n, o(c) sva fer þér nú, o(c) aldrei hefþihef e(c) m(ic) híngat÷ ómacat v(it) b(ar)nbórn a(t) glíma, hefþi e(c) þetta vitat, o(c) hefr Máni k(ar)l ílla a(t) mér logitlogied ad mier, a(t) þú v(ær)ir h(it) v(er)sta galdra trỏll. V(er)a má a(t) ei÷ sé allt log(it), s(egir) Þráin(n), e(n) heyri e(c) a(t) fry(ar) þúþú frijar mér+ nu, o(c) skal nú uppst(an)da, m(eþ) þ(ví)medann á÷ dagin(n)dagr er liþitlidinn,²²²² A grammatical error in B11109 and probably also in L2404. Note that the word is abbreviated in L2404 as liþ(it), while the abbreviations in L679 and L1572 are straightforward with a nasal stroke for lidin(n). o(c) dym(m)a t(ec)or í haugi mín(om)÷. Af þ(ess)o þóttist Hróm(undr) Folio 113v ráþa, a(t) Þráin(n) m(un)di v(er)ri v(er)avera verri u(m) nætr e(n) u(m)÷ daga, o(c) t(il) þ(ess) m(un)di h(ann) tím(an)(n) dreg(it) h(afa), t(ac)asttaka þ(ei)r nú á aptraptr til glijmú engo síþr e(n) fyrri, sva allt hlaut upp a(t) g(an)ga þ(at)sem f(yrir) v(ar)þ, gnísti þá Þráin(n) tỏn(n)(om)+ og, beit o(c) reif og÷ beljaþi s(em) graþúngor, sva ỏskr h(an)s heyrþo þ(ei)r s(em) úti hjá staþd(ir) v(or)o, skálf þá allr haugorin(n), s(em) á h(or)þræþi léci, yf(ir)gáfo þ(ei)r þá festina af ótta, o(c) villdo f(or)þa sjálf(om)÷ sér, t(óc)+ þá a(t) q(vo)ma a(t)÷ þ(ví), a(t) eptir v(ar) no(ck)otnockúd var eptir hjá Þráin(n)Þráini, t(óc) h(ann) þá a(t) géfagaf hann þá Hróm(undi) st(or) hỏgg oc pústra, setti h(ann) þá nỏglr sín(ar) á kaf v(it)i háls h(an)s o(c) reif hold frá bein(om)beini allt á lend(ar)ad lendum niþr. Þá m(ælir) Hróm(undr) þ(at) finn e(c) a(t) klóra kan(n) piltkindinpilltkindinn kann ad kloraklóra kant þú ²³²³ The feminine noun piltkind is registered in OH from the 19th to the 20th cent. m(ỏnnom)mier á b(ac)ino o(c) e(ck)i sljófgast hỏnomþér fíngurn(ar). Segþo t(il) s(egir) Þráin(n), ef e(c) skal betr g(jỏr)a, þ(ví) e(ck)i man blána né blæþablæda nie blána, o(c) ósópaþ(ar) e(ro) þín(ar) síþr báþarbadar sijdr þijnarsidr þinar badar, elleg(ar)eda kinok(ar) þú þér, a(t) þúog f(ær)ist und(an), oc hnickist÷ or f(an)gi mérmijnu, o(c) þ(at) segi e(c) þér, a(t) e(ck)i mátto krimpast v(it) þ(at)÷, þó e(c) kun(n)i a(t) hafa einstỏko nỏgl á fíngrom mín(om)÷; en(n) ei a(t) síþr skalto nú e(ck)i÷ héþ(an) laus v(er)þa, þ(ví) nú skal e(c) þ(ic) qvican(n) í sundr rífa taug frá taug. Hróm(undr) þeinkti m(eþ) sér÷, a(t) þetta eina m(un)di Þráin(n)Þráinn mundi þetta satt s(egja) h(er)þtist h(ann)+ þá af stórrimikillri bræþi, o(c) m(ælir) t(il) Þráins: v(ar)la b(er) e(c) vit t(il) o(c) skynsemdtiloc skinsemd til, a(t) þú, s(em) K(óngr) hefr heit(it), skul(ir) orþin(n) v(er)avera ordinn a(t) v(er)sta kétti, oc er+ þier skỏm(m) a(t) þérþuj gráh(ær)þ(om) k(ar)li, a(t) g(jỏr)ast slíc fj(an)d(an)s÷ fordæþafordædi, o(c) mantú sonr trỏllkono s(em)er Gun(n)lỏþ h(ie)t, hún átti b(ỏr)n m(ỏr)gmórg bórn, o(c) v(or)o þau ỏllallt blauþ(ir) kétt(ir), o(c) fin(n) e(c) a(t) þú ert ein kétta, þ(ví) þ(at) sá e(c) áþ(an)(n), a(t) þú v(er)md(ir) þ(ic) á milli fót(an)a, þ(ví) þú satst m(eþ) kétilin(n) í klofino, e(n) ert orþin hundgỏmulhundgamall. V(it) orþ þessiþessi ord reiþdist Þráin(n), o(c) t(óc) a(t) seilast m(eþ) krócana út á síþurn(ar)+ og; í þ(ví) brá Hróm(undr) hỏn(om) hælkróc, sva h(ann) dattfiell aptr á bac, þá blés Þráin(n) mæþilega, e(n) haugin(n) Folio 114r fylltifilltist af ódaun o(c) reyc÷. Fellrso fellr hv(or) þó fræcin(n) sé, s(egir) Þráin(n). Skjald(an) heyrist þ(at), s(egir) Hróm(undr) a(t) kỏtt(om) v(er)þi hálk(an) a(t) bilto meini, o(c) v(er)þr einosin(n)i allt fyrst; t(óc) þá Þráinn a(t) brjótast om o(c) blása eldi or ginikjapti sér, sva no(ck)ot glampaþi om haugin(n); miþt í þ(ess)o sá Hróm(undr) a(t) þ(ar) s(em) Þráin(n) lá, a(t) súlo stoþin v(ar) hjá+ þar+ þeimþar hjá s(em)er Mistiltein(n) á he(ck)hieck á, h(ann) bregþstbrá scjótt v(it)vid skiott, o(c) þrífr sv(er)þ(it) á loptlopti af mesta fimleika, o(c) hendti+ sverdid á lopti, e(n) Þráin(n) v(ar) sein(n) a(t) st(an)da á fætr, en(n) hafþi þó læst(ar)þá læst hendr í klæþa slitri ogá síþ(om) Hróm(undar) Hróm(undr)og hjó þá af Þráin(n) báþ(ar) hendurn(ar), o(c) héngo þ(ær) báþ(ar)÷ í síþ(om) Hróm(undar) Þá m(ælir) Þráin(n): gjæfo munr v(ar)þ núvar m(eþ) o(ck)oryckr, a(t) þú náþ(ir) sv(er)þi míno+ eij, o(c) ætlaþi e(c) þ(at) aldrei, a(t) þú÷, min(n) góþi Mistiltein(n)+ at þu ! mund(ir) mér a(t) meinibana v(er)þa, o(c) er þ(ví) alldrei gott a(t) treysta á gripi+ sijna o(c) g(er)sem(ar) sín(ar)÷, o(c) san(n)ast þ(at) nú á mér. Þá sp(urdi) Hróm(undr) hv(aþ) m(ar)ga hefr þú í einvígieinvigum sigraþ m(eþ) þ(ess)o sv(er)þi? Þr(áinn) m(ælir) J C hólmgaungrholmgaungum hefi e(c) þ(at) bor(it), o(c) fé(ck)+ egfengit aldrei eitt sar á líkama min(n); xxiv K(on)ga hjó e(c) t(il) b(an)a m(eþ) þ(ví), o(c) þ(at) sagþi+ mer Semíngr K(óngr) mérBersercr (Kongr) v(it) Svíþjóþ÷, þá e(c) v(an)(n) af hỏn(om) þetta sv(er)þþetta sverd af honum vid Sviþjod, a(t) e(c) m(un)di jafn(an)÷ sigr fá+ á, m(ed)an e(c) á þ(ví) héldi. Hr(ómundr) m(ælir) e(c) held þ(at) betstamesta lukko v(er)c a(t) drepa þ(ic), m(eþ) þ(ess)o sv(er)þi o(c) ept(ir) þetta hjó Hróm(undr) hỏfuþ(it) af Þráin(n)Þráni o(c) brendi h(ann) síþ(an) á báli upp t(il)ad ỏsko, v(ar)þ÷+ nu+ þá bj(ar)t í haugn(om)÷, þ(ar)÷þá t(óc)+ þá Hr(ómundr) sv(er)þ(it)÷ Mistiltein, Men(it) o(c) Hríngin(n), o(c) m(ar)ga+ þar aþra góþa gripi, gé(ck) síþ(an) t(il) fest(ar)in(n)(ar) o(c) las s(ic) upp, v(or)o þá allir K(ón)gs m(enn) fráburt h(or)fn(ir); gé(ck) Hróm(undr) þ(ar) t(il) a(t)÷ h(ann) hittifinnr Olaf K(óng) o(c) m(enn) h(an)s. K(óngr) fagnaþi Hróm(undi)hónum v(el), o(c) m(ælir) hv(or)nig skildot þiþ Þráin(n)? Hróm(undr) m(ælir) allt ge(ck) at ósk(om), m(eþ) h(an)s egin sv(er)þi hjó e(c) af hỏn(om) hỏfuþ(it)hófúd af honum, o(c) brendi+ hann síþ(an) upp t(il) ỏsko. Slíkt v(ar)+ hider mesta happa v(er)k s(egir)÷ Folio 114v K(óngr)÷ o(c) erto frægrfrægdar ²⁴²⁴ In L1572, the reading is abbreviated with a superscript r, which is usually used for ar, hence the expansion frægdar. m(aþr)+ af þessu segir Kongr. Tokotaka þá K(ón)gs m(enn) ofr gnægþ af gulli o(c) sylfrigiersemum, o(c) héldo+ svo brottbúrt frá Svíþjóþ o(c)÷ t(il) Norvegs þ(ar) s(em) í Bjỏrg(om) h(ie)theitir, þ(ar) h(afþi) K(óngr) vetrseto m(eþ) hyrþ÷mönnum sínasinni÷sinum, þ(ann) vetr÷, hjá÷med Burgeis no(ck)rom, h(ann) v(ar)÷ Gnúdi+ var kallaþr, h(ann) gaf K(óngi) m(ar)ga góþafásiena gripi o(c) sva m(ỏnnom) h(an)s; h(ann) gaf Hróm(undi) ein(n) ra(ck)a, s(em) v(ar) sva v(el)er vel var viti b(or)in(n), s(em) m(aþr), o(c) skjótr s(em) ỏr, o(c) hit mesta g(er)semi v(ar)÷ h(ann)sa÷, sáhann v(ar) Hrókr kallaþrkallaþr Hrókur. Hróm(undr) gaf Gnúþa aptr ágæt(an)(n)÷ hríng af betsta gulli, oc v(ar) talat a(t)÷ h(ann) v(ær)i+ einn or haugi Þráins, o(c) vóg v(it) ij m(er)cr sylfors; þ(ess)a gjỏf ỏfundaþi Vole hyrþm(aþr) K(ón)gs, h(ann)og kémor a(t) máli v(it) Bíld félaga sin(n), o(c) segist vilja drepa hund þ(an)(n) er Hróm(undr) h(afi) eignast, o(c) s(egir) a(t) K(óngr) vyrþi han(n) l(an)gt yf(ir) aþra m(enn), sỏk(om) þ(ess) a(t)÷ h(ann) hafi í haugin(n) g(en)g(it), oc abl(at) góþra gripa. Bíldr m(ælir) þettaþat er dagsan(n)a, o(c) h(it) betsta ráþ s(em) þú s(egir)÷ o(c) skúl(om) vit í nótt t(il) reynareina til þess.

VIII kap(ítuli) Ein(n) dag v(ar) þ(at) u(m) v(e)torin(n), a(t) K(óngr) befalaþikallarsagdi m(ỏnnom) sín(om), a(t) f(ar)ahyrd sína m(eþ) sér á jagtá jakt med sierá jagt, a(t)og f(an)gaveida veiþ(ir) fugla o(c) dýradijr og fugla; þ(ei)r g(jỏr)a s(em) K(óngr) vildibaud, ríþa+ áridu á m(er)kr+ og skoga, o(c) skjótaskutu fugla, e(n)og jagajøgudu dýr; þ(ei)m sóktist ílla dýra jagtin(n), þ(ví) dýrin(n) v(or)o allstygg. Hróm(undr) sigaþi ra(ck)aseppa sín(om) ept(ir) dýrun(om), e(n)og h(ann) dródro hann þaug óll upp hv(or)t eitt÷, o(c) u(m) síþ(ir) fengo m(enn)þeir sva m(ỏr)gmikid t(il) bráþsbrada s(em) þá gyrnti, o(c) héldo núso h(ei)m m(eþ) st(or)ri skémtunskiemtan o(c)÷ fỏgnuþigledi÷, o(c) sỏgþo frá þ(ví), a(t) Hrókr hefþi betst dregithaft upp dýrin(n), o(c) eins hefþi h(ann) fugl(an)a sigraþ, lét þá K(ón)gr und(ir)÷ b(or)þdrickju bord÷ setjast t(il) matv(er)þa o(c) dry(ck)jo÷, o(c) v(or)o allkát(ir) e(n) þeg(ar) hætt v(ar) dry(ck)jo÷, g(en)gjo m(enn) t(il) hvílo, o(c) t(óc)o náþ(ir). Þ(ei)r Vole o(c) BíldrBilldr og Voli, hỏfþo gát á hundin(om)÷ Hrók, o(c) þá Folio 115r m(enn) v(or)o sof(an)di, g(en)go þ(ei)r a(t)÷ hỏn(om) o(c) stúngo+ hann t(il) b(an)a, þ(ví) h(ann) lávar sof(an)di o(c) v(ar)÷ þreyttr; h(ann) spratt upp v(it) lag(it) o(c) náþi til Bílds, o(c) beit í gégn(om) h(an)dlegg h(an)s, e(n) Vole hjó af Hróci trín(it). V(it) þettai þvj vaknaþi Hróm(undr) o(c) sp(yr) hv(aþ) u(m) v(ær)i; h(an)n setst upp o(c) sér hundin(n) dauþ(an), e(n) þ(ei)r Vole o(c) BíldrBildr og Voli lupo á gátti burt, o(c) misti h(ann) þ(eir)ra í þ(at) sin(n). Hróm(undi) líkaþi ílla a(t) h(ann) misti ra(ck)an(n), e(n) lét þó eigi á sér heyra. Ann(an)(n) dag ept(ir)÷ héldt Ol(afr) K(óngr) á skóg a(t) veiþaog, hỏn(om) tócsttokst hónum ílla a(t) veiþaveidinn; þ(an)(n) dag v(ar) Hróm(undr) heima o(c) f(or) hv(or)gi K(óngr) sp(yr) hv(ar) Hróm(undr) v(ær)i? m(enn) qváþo h(ann) sjúk(an) ept(ir) heima í m(or)gun÷. Þetta heyrdi Vole, o(c) brosti. Ekki d(au)þsjúkr s(egir) h(ann), h(ann) man ept(ir) venjo÷ v(er)a á taliad tala hjávid Svanhvít syst(ir) K(ón)gs, þ(ví) hún elsk(ar) h(ann)hann elskar hana meirst allra m(anna). Þ(at) hefi e(c) hugsat s(egir) K(óngr) a(t) tign(ir) m(enn) skyldo+ eiga Svanhv(ít) oc Dagnýo eignast÷, e(n) e(ck)i kotk(ar)la syn(ir). Allt sannast síþ(ar) u(m) þ(et)taþetta um sijdir s(egir) V(ole) o(c) lauk sva tali, a(t)÷ K(óngr) héldt heim u(m) qvỏld(it), o(c) g(en)go þá all(ir) t(il) dry(ck)jo. K(óngr) sp(yr) er Hróm(undr) sjúkrveikr e(n) nú? Ei er þ(at) s(egir) Hróm(undr) heldr bý e(c) a(t) kumlu(m) Þráin(n)s. Jlla tókst o(ss) veiþi í dag s(egir) K(óngr) þ(ví) bæþi v(an)taþi þ(ic) o(c) sepparacka þin(n). V(er)a má+ ad svaþad séhafi verid÷ a(t) h(ann) hafi v(an)taþ s(egir) Hróm(undr) o(c) þa(ck)ir m(eþ) t(il)hlýþil(e)g(om) laun(om), vildi ec þ(ei)m kun(n)akunnad hafa s(em) h(ann) drápodrapu hann í fyrri nótt, o(c) léto h(ann) saclausan(n) gjalda mín. Øll von er þ(ess), s(egir) K(óngr) a(t) slíkt vilj(ir) þú, þ(ví) h(ann) v(ar) afbragþ an(n)(ar)a ra(ck)a; liþo sva tím(ar), a(t) ekk(er)t b(ar) t(il) tíþinda. Nú víkr sỏgun(n)i t(il) Greips F(ỏþr)²⁵²⁵ Expansion follows the single written-out example of fỏþr on f. 117v. þ(ei)rra bræþra o(c) Hróm(undar) a(t) h(ann) g(jỏr)irgiórdi orþ Hróm(undi)hónum ord o(c) biþr han(n)honum þiggja heim boþ sitt, o(c) q(vo)ma á sin(n) funda sinn fund ad þiggja heim bod sitt. Þetta boþ Folio 115v þáþi Hróm(undr) a(t) q(vo)ma t(il) fund(ar) v(it) h(ann)og ferdadist af stadoc fer til fundar vid hann. Greipr fagn(ar)fagnadi hỏn(om) v(el), o(c) g(jỏr)ir vegl(e)ga v(ei)tslo móti hỏn(om), o(c) sp(yr) m(ar)gra luta frá Ol(afi) K(óngi) Hróm(undr) s(agdi) slíkt er villdi, o(c) qv(aþ) K(óngr) g(jỏr)a v(el) t(il) sín o(c) b(ræþ)ra sin(n)a. En(n) hv(or)nig géþjast þér at Bíld o(c) Vola s(agdi) Gr(eipr) allt læt e(c) þ(at) ósagt s(agdi) Hróm(undr) o(c) man þ(at) sein(n)a heyrast. Draum min(n) hefi e(c) a(t) s(egja) þér Fr(ændi)²⁶²⁶ The expansion based on the reading in L697. s(egir) Gr(eipr) m(ic) dreymdi Ol(af) K(óng) o(c) þ(ic), o(c) þókti mér a(t)÷ þú hafa géf(it) hỏn(om) gullhrínga á báþ(ar) hendurn(ar)tvö, o(c) þókti mér a(t)÷ hríng(ar)n(ir) v(ær)overa af eignætt Hróks+ hins sv(ar)ta Mágs m(ins)²⁷²⁷ The expansion based on the readings in L679 and L1572. o(c) þóktist e(c)eg þottistoc þóttiz sjá÷ ept(ir) hríngun(om), þ(ví) a(t)÷ þ(ei)r v(or)o bæþi m(ar)g(ir)bádir vænir o(c) fagr(ir); þókti ⟨mér⟩mier þotti K(óngr)hann skeinkja þér+ á mót hríngun(om), sva st(or)a yfirhỏfn, a(t) hún huldi þ(ic) all(an)(n) á÷ milli hvirfils o(c) ilja, o(c) þ(ar) á ept(ir) sá e(c) þ(ic) í gỏmlo rúmi, o(c) hafþ(ir) þúhöfþo þeir þá m(ic)il svefn læti; mér þókti Svanhv(ít) g(an)ga a(t) þér sof(an)di÷, o(c) búa u(m) þ(ic)+ sofandi, e(n) Dagný hjálpaþi hen(n)i t(il) þ(ess)a st(ar)fa, e(n) þáþegar þ(ær) skildo v(it) þ(ic), laut Svanhvít a(t) þér o(c) kysti þ(ic), o(c) t(óc) hnoþagrasfag(ur)t o(c) batt þ(ess) enda u(m) hỏnd þér o(c) s(agdi) þ(ess)o skalto e(ck)i sleppa, á m(ed)an e(c) sleppi e(ck)i, síþ(an) rakti hún niþr hnoþ a(t) ept(ir) sér o(c) gé(ck) í burt, e(n) þú svafst ept(ir) s(em) áþr. Nú hef e(c) sagt þér draum min(n), e(n) þú mant ráþa v(er)þa m(eþ)÷ tíþin(n)itijdindi÷. Hróm(undr) svar(ar)mælir : bæþi er þ(at), a(t) draumurin(n) þyk(ir) e(ck)i svamier þiki draumurinndraumurinn þikir mer eckie so m(er)kil(e)gr, enda erto o(c) m(aþr) orþin(n)ordinn madrog ordin madr gamall. Satt er þ(at) s(egir) Gr(eipr) a(t) e(c) er gamall v(or)þin(n)÷ad eg er ordinn gamall, e(n) víst man draumurin(n) eitthvaþ m(er)kja, þ(ví) mér féllst hugr u(m) hríng(an)a, o(c) þ(at) villda e(c), Fr(ændi)! a(t) þú talaþ(ir)+ eij v(it) þ(ær) systr Ol(afs) K(ón)gs, o(c) manto þ(eir)ra njóta, e(n) Bíld o(c) Vola skalto v(ar)ast þ(ví) þ(ei)r e(ro) ótrú(ir) fleyrst(om) o(c) s(egja) K(óngi) satt o(c) log(it) af ỏþr(om) m(ỏnnom). Sat nú Hróm(undr) hjá F(ỏþr) sín(om) no(ck)ra stundum stund hjá fódr sijnum o(c) ept(ir) þ(at) býst Folio 116r h(ann) á burti burtá brott, gé(ck) þá Gr(eipr) á veg m(eþ) hỏn(om), o(c) b(at)+ hónum allra vyrta, at heil(ir) aptr findost; f(er)þaþistletti ei Hróm(undr) t(il) þ(ess) a(t) heim komþá heimfyrr enn hann kom heimtil þess hann heim kom, o(c) lét fátt yf(ir) f(er)þ sin(n)i

IX kap(ítuli) Ekki l(an)gt ept(ir) þetta, gé(ck) Hróm(undr) a(t) fin(n)a þ(ær) systr+ þeir; b(ræþ)r h(an)s g(en)go m(eþ) hỏn(om), þ(ær) t(óc)o v(el) q(vo)mokvedju þ(eir)ra, o(c) sp(urþo) tíþinda, e(n) þ(ei)r sỏgþostqvadu engin vita. Hróm(undr) m(ælir) þ(ess) eyrindis q(vo)m e(c) híngat, a(t) e(c) villdi ega gott v(it) yþr²⁸²⁸ L679 has the reading þig corrected to ydr. a(t)og skoþarada draum hylli F(ỏþr) míns, þ(ví) e(c) þenki yþr bæþi lítilát(ar) o(c) spak(ar)spakastar. Hún s(egir)hún svararÞá segir Svanhvit Jlla f(ær)i mér a(t) synja góþ(om) m(ỏnnom) þ(ess)slijks er e(c) v(ei)ta mámá veita, oc slíkt sóm(ir) e(ck)i, eþa hv(or)s villto beiþast? Hróm(undr) s(egir) hen(n)i draumin(n) ept(ir) þ(ví) s(em) v(er)it hafþi. Hún m(ælir)segir Þ(at) ræþ e(c) þér, a(t) þú sért hjá F(ỏþr) þín(om), o(c) þ(ei)r÷ b(ræþr) þín(ir) m(eþ) þ(ér), o(c) skiptit yþr e(ck)ertecki af br(óþr) mín(om), þ(ví) h(ann) heldr ij falska m(enn), s(e)m stunda ept(ir) a(t) rógb(er)a þ(ic)ydúr, frá mér. Vænt er þ(at) a(t) v(er)a drengr, o(c) vin(n)a t(il) s(egir) Hróm(undr) o(c) skal e(c) þ(ví) heldr híngat q(vo)ma s(em) þ(ei)r m(ei)ra af skjala, á m(ed)an a(t)÷ þér mér þ(at) leyf(it) ocenn÷ e(ck)i ban(n)(it)÷. Ei man þ(at) sva fljótt v(er)þa s(egir) hún, a(t) e(c) v(ar)ni þér viþrmælisvidmælis, o(c) þ(at) hefi e(c) lengi þeinkt, a(t) v(it) m(un)d(om) einhv(or)n tíma samtal egasamtal eiga einkvórn tijma, o(c) þ(at) dreymdi m(ic) eittsin(n), a(t) e(c) þóktist búa u(m) þ(ic) í eino rúmi, o(c) v(ar)sto lítt haldin(n), e(n) þó mælt(ir) þú t(il) mín, e(n) b(ræþ)r(om) þín(om) bjó e(c) an(n)(at) rúm, o(c) tỏluþo þ(ei)r e(ck)i neitt÷ t(il) mín. Máské²⁹²⁹ Note the use of máské, a Danish loanword from måske, examples in OH dated to the 16th-20th cent. sva v(er)þi s(egir) Hróm(undr) o(c) t(óc) fíngorgull o(c) gaf hen(n)i, o(c) gé(ck) burt síþ(an)sijdann heim, e(n) hún b(at) h(ann) v(el) f(ar)a. Litlo ept(ir) þetta q(vo)ma þ(ei)r Vole o(c) B(íldr)Bjldur og Voli á talad tali v(it) K(óng) o(c) s(egja) hỏn(om) a(t) Hróm(undr) m(eþ) b(ræþ)r(om) sín(om) hafi g(en)g(it) t(il) þ(eir)ra systratals vid þær sistr, eptir v(an)a sín(om), s(egja) þ(ei)r÷. o(c) má þ(at) þykja und(ar)l(e)gt o(c) óhỏfþínglegt, a(t) þ(ar) sé e(ck)ertecki a(t) fund(it), o(c) af tala(t)÷, a(t) ein(n) kotk(ar)lsson hafi gistíng hjá Kóngb(or)n(om) Jómfrúm u(m)og hafi þar gisting nætr o(c) daga. K(óngr) Folio 116v m(ælir) þetta hefi e(c) ei fyrr vit(at), o(c) skal sva e(ck)i lengi t(il) g(an)ga ef e(c) má a(t)÷ no(ck)ronockud÷ aktastráþa, o(c) lát(it) m(ic) vita n(ær) þetta t(il) fellr o(c) þ(at)þid fregn(it). Þ(ei)r játto þ(ess)o, o(c) skildo tal(it); leituþostleitast þ(ei)r nú ept(ir)vid á all(ar) lund(ir) a(t) sitja u(m) Hróm(und) n(ær) h(ann) g(an)gifæri a(t) fin(n)a Svanhv(ít) o(c)÷ eittsin(n) er Hróm(undr) v(ar) á taliad tala v(it) þ(ær) systr+ þá, f(or)o þ(ei)r á K(ón)gs fundnú til Kongs o(c) s(ỏgþu) han(om), a(t) nú v(ær)i Hróm(undr)Hromundr væri q(vo)min(n) t(il) þ(eir)ra systratals vid Svanhvitþeirra. K(óngr) bregþr fljóttskiótt v(it) o(c) kall(ar)+ þá m(enn) o(c) biþr þá t(ac)a vapn sín, o(c) fylgja sér ept(ir); sn(er)o þ(ei)r þá all(ir) a(t) h(er)b(er)gj(om) Svanh(vítar) v(ar) þá Dagný a(t) lauga líntrefla þ(eir)ra systra, e(n) Svanh(vít) v(ar) a(t) málitalamæla v(it) Hróm(und) Þá t(óc) t(il) orþa þ(er)na Dagný(ar), o(c) s(agdi)mælti lít þú upp Jómfr(ú) o(c) bú þ(ic)búst þúbúst v(it) br(óþir) þín(om) oc hirþ h(an)s. Þá sá Dagný m(ic)in(n) fjỏlda a(t) drýfa; hún ran(n) á skunda t(il)og fann systr sin(n)(ar)sijna, o(c) s(egir)÷ hen(n)i tíþindin a(t) Ol(afr) K(óngr) Br(óþir) hen(n)(ar) q(vo)mi. Svanhv(ít) gé(ck) a(t) Hróm(undi) o(c) m(ælir) nú mátto e(ck)i tefja, þ(ví) Br(óþir) m(inn) kémr in(n)(an) lítils tímastundar o(c) vill f(an)ga þ(ic), skalto t(ac)a v(it) qven(n)-skrúþaskrúda v(or)um, o(c) mætamæt K(óngi) v(it) gjætt(ir), o(c) b(er) sængr fỏtvorar o(c) hvílo voþ(ir)fót í f(an)gi þér, en(n) frétti K(óngr) a(t) Hróm(undi) skalto s(egja) a(t)÷ h(ann) q(vo)min(n) sé÷ á fund v(or)nvorn fúnd, o(c) sé nú÷ a(t) talaá talitali v(it) m(ic), manotmunú þ(it) þá÷ skílja, e(n) þú skalt þá÷ hitta F(ỏþr) þin(n), o(c) t(ac)takto b(ræþ)r þína m(eþ) þér; síþ(an) t(óc) Svanh(vít) ljósgul(an)(n) stein, o(c) dró u(m) andlit h(an)s, fé(ck) h(ann) þá yf(ir)lit hen(n)(ar) þjónosto mey(ar); qvaþdi Hróm(undr) nu÷ h(an)a, e(n) hún kysti h(ann) o(c)÷ b(at)+ hann heil(an) f(ar)a o(c) aptr q(vo)ma; f(or) þá Hróm(undr) í Mey(ar)skrúþ(an)meyarskruþunom, o(c) stritaþist út m(eþ) sængrfata bagg(an) á ỏxlin(n)i, o(c) q(vo)m þá K(óng)r á móti stúlko þ(ess)ariþessari stúlkú, o(c) sp(yr) tíþinda, o(c)+ spir÷eda hv(or)t a(t)÷ Hróm(undr) sé þ(ar) eþa÷ ei? Hún s(egir) a(t) sva muni v(er)a a(t) þau mælisttalist v(it), Svanh(vít) o(c) h(ann). K(óngr) sp(yr) hv(ar) e(ro) þauþaúg sieú nú? stúlk(an) s(egir) í nátth(er)b(er)gi hen(n)(ar)÷ v(ar) h(ann) núvoru þaúgvar hann f(yrir) stutto, o(c) má e(c) e(ck)i tefja v(er)k+ mytt, a(t) h(er)magiora fremrframar÷. Far þú s(egir) K(óngr)kongr segir far þú o(c) Folio 117r vin(n) þ(at) s(em) þérfijrir þig v(ar) skip(at)lagt; gé(ck) þá stúlk(an)hun þá sin(n) veg, þan(n)÷ s(em) hen(n)i v(ar) f(yrir) lagþr, e(n) K(óngr) reiþ t(il) p(or)tdyra Jómfrúnajómfruarinnar, o(c) v(or)o þá allar dyr lokaþ(ar). K(óngr) s(agþi) m(ỏnnom)+ sinom upp a(t) brjóta, e(n) Dagný létdró frá lokr, o(c) qv(aþ) Hróm(undr) þ(ar) dval(it) hafa hjá systr s(inni) o(c) hér hygg e(c) h(ann) e(n)÷ v(er)a þó felast kun(n)i, o(c) meg(it)megi þér v(an)dl(e)ga leita láta÷ ept(ir) han(om). K(óngr) g(en)gr nú u(m) h(er)b(er)gin o(c) f(yrir) Svanh(vít) hún fagn(ar) K(óngi) v(el), o(c) bauþ t(il) v(ei)tslo, e(n) K(óngr) neitaþi, o(c) b(at) h(an)abaud henni ad láta Hróm(und) í fram(m)ifram RómundrHromund framm. Svanh(vít) m(ælir) hv(aþ) vill K(ón)gurin(n) leita ept(ir) Hróm(undi)hónum þ(ar) s(em)÷ a(t)÷ h(ann) er h(an)s betsti vin, o(c) hefi e(c) hanom hér þ(ví)÷því v(el) tek(it), a(t) mér vyrþist h(ann) eblaafla o(c) styrkja yþar makt o(c) r(ic)i, e(n) nú man h(ann) bráþl(e)ga á braut snúin(n)snúaz frá yþr, a(t)er þér misgrun(it) h(ann) u(m) þá luti er h(ann) er ei valdor af, o(c) v(ær)i þér heiþr h(ær)ri, a(t) láta heingja þá lygaraá gálga, s(em) h(ann) hafa v(it) yþr rógbor(it)rogborid vid ydr, e(n) e(ro) þó hin(ar) mesto raggeitr, nema a(t) fremja galdragaldr o(c) fjỏlkíngi s(em) engin(n) er dáþ néeda drengskapr í. K(óngr) m(ælir) f(yrir) m(ic) er q(vo)m(it)+ þat, s(em) satt man, a(t) Hróm(undr) fiplimúni fipla þ(ic), o(c) þ(ví) held e(c) þ(at) líkl(e)gast, a(t) þú hald(ir) sv(ar)itakir svörum h(an)s. Svanh(vít) m(ælir) mansto e(ck)i þ(at)÷, a(t) hv(or)ki þú sjálfr, eþrne no(ck)or an(n)(ar)÷ þin(n)a m(ann)a þ(or)þi a(t) f(ar)aganga í haug Þráins nema Hróm(undr)hann ein(n). K(óngr) m(ælir) þ(ar) af mektastofmetnast h(ann), o(c) gyrnist a(t) brúka þ(ic) ept(ir) lystisemilist sin(n)iþinni, a(t) h(ann)enn leyn(ir) m(ic) þ(ess)o, o(c) hér f(yrir)fijrir þad skal e(c) láta festa h(ann) á gálga, o(c) strax mátto mér h(ann) í hendr selja. Svanhv(ít) s(egir)svarar lát(it) þér÷ t(ac)a h(ann) sjálf(ir)sjálfr þvjsiálfr, e(c) hefi e(ck)i han(om)hónum ecki a(t) fram(m)visaframm ad vijsa, o(c) e(ro) yþr heimil hús v(or) t(il) r(an)sỏkun(ar)rannsoknar. K(óngr) skip(ar)baud m(ỏnnom) sín(om) a(t) leita v(an)dl(e)ga, o(c) sva g(jỏr)þo þ(ei)r, o(c) fundo e(ck)i a(t) heldr. K(óngr) skip(ar) nú÷ a(t) brjóta upp st(or)ar hyrþslrstorhirdslur, o(c) leita ept(ir) Hróm(undi) e(n) h(ann) fanst e(ck)i+ ad helldr. Þá reiþdist Ol(afr)÷ K(óngr) o(c) sló Svanhv(ít) sva÷ st(or)t andlits blak, a(t) blóþ(it) féll Folio 117v ofnidr umom h(an)a o(c) m(ælir) haf þetta f(yrir) Hróm(und) þín armadubba³⁰³⁰ The expression arma dubba is an offensive term for women; examples in OH from the 17th and 18th cent. In Blöndal's dictionary, dubba (Da. kvinde, laptaske) is illustrated with an example sagði þær örmu dubbur [...] skyldu, while elsewhere in the dictionary we can find a similar expression: þegi þú, þín arma gardranorn, which is translated as ti stille, din forbandede Heks. o(c) skalto jafn(an) hafa reiþi mína. Svanhv(ít) m(ælir) allt ofum þ(at) o(c) ei a(t) síþr skal e(c) þá÷þó Hróm(und) v(it) v(ar)a o(c) betst un(n)a, e(n) þ(ar) á móti t(il) leggja a(t) vin(ir) þín(ir) Vole o(c) BíldrBijldr og Voli v(er)þi hengþ(ir). K(óngr) m(ælir) lít(it) man e(c) akta orþ þín, o(c) man e(c) ráþa þ(ví) e(c) vil, e(n) Hróm(undi) hefr þú víst und(an) q(vo)m(it), oc skal þér þ(at)÷ e(ck)i duga, a(t) g(jỏr)a m(ic) f(or)n spurþ(an) a(t) tali ykkar Hróm(undar) þ(ar) t(il) g(jỏr)ir þú f(or)smán tign þin(n)i, a(t) leggja lag þitt÷ v(it) slétt(an) BúrasonBóndasun. Svanh(vít) m(ælir)segir þ(ar)þad er raun s(em) hún÷ hrỏkkr, o(c) hỏndl(it) þér eiþid ecki Hróm(und) at heldr, e(n) þ(ar)þér miss(it) þérþid÷ hins vaskasta m(ann)s, eref þér lát(it) h(ann) burt flæmast sva óhỏfþíngl(e)ga. Ol(afr) K(óngr) m(ælir) þ(at) v(ei)t e(c) f(yrir) víst a(t) þú hefr Hróm(und) und(an) q(vo)m(it), o(c) skal þér+ ei slíkt duga+ ecki a(t) hylla h(ann) t(il) skam(m)a m(eþ) þér? Þar er raun s(em) á skérst, s(egir) Svanh(vít) v(er)þr þá K(óngr) af(ar) reiþr, oc snýr útbúrt af h(er)b(er)gino, o(c) biþr m(enn) sína a(t)÷ skygnast eptir Hróm(undi) e(n) h(ann) f(an)st hv(or)gi, snýr þá K(óngr) t(il) Bæ(ar) heim aptr o(c) átelr þá Bíld o(c) Vola, a(t) þ(ei)r hafi s(ic) á st(at) log(it), e(n) þ(ei)r s(egja) s(ic)seigjast satt sagt hafa, o(c) t(il) bevísíng(ar) hafi þ(ær)sanns þar um hefibevisingar hafi Jómfrúrjomfrúrnarmeyarnar m(eþ) kéndt h(it)þad sama, v(ar)þ nú K(óngr) þetta sva+ búid a(t) h(afa) o(c) u(m)b(er)a÷. Nú er a(t) s(egja) frá stúlkun(n)i, s(em) út b(ar) hvílo voþ(ir)n(ar), a(t) hún skiptiskiptir skjótt klæþ(om), o(c) gé(ck)for a(t) fin(n)a þá s(yni) GreipsGreips syni, o(c) b(at) þá fylgja sér; e(n) s(em)er þ(ei)r q(vo)mo á skógin(n), snýr þá Hróm(undr) út alv(or)un(n)iaf götunni,³¹³¹ The reading found in L2404 is a better reading in the context of the story. o(c) s(egir) þ(ei)m a(t) fin(n)a Fỏþr sin(n), o(c) þ(at) g(jỏr)þogióra þeir. Gr(eipr) fagn(ar) þ(ei)m ỏll(om), o(c) b(at) þá þ(ar) a(t)÷ dveljast m(ed)an villdo; e(n) þ(ess) á mill(om)milli s(em) þ(ei)r þ(ar) dvỏldo, f(or)gékk Hróm(undr) opt a(t) fin(n)a vinkonr sínar, o(c)÷ t(óc)o þ(ær) han(om)þeim jafn(an) v(el), o(c) léto ei á sér festa reiþi Ol(afs) Kóngs.